Het valt niet mee om, als je vijftien bent, op je eentje de wereld in te trekken. Om je thuis, je ouders, je vrienden en vriendinnen en alle vertrouwde dingen te verwisselen voor een nieuwe vreemde omgeving vol onbekende en misschien wel onvriendelijke mensen. Het huilen staat Jody dan ook nader dan het lachen als zij van haar vader afscheid moet nemen op de boot die haar van Amerika naar Europa zal brengen. Jody is een huismus en juist daarom heeft haar vader besloten dat ze een jaar naar een Zwitserse kostschool moet. Misschien zal ze daardoor wat zelfstandiger worden. Maar dat gaat niet zo één-twee-drie! In het begin voelt Jody zich erg eenzaam, vooral ook omdat ze zo'n moeite heeft met de taal. Maar langzamerhand begint ze zich meer thuis te voelen. Zij sluit vriendschap met de aardige jonge lerares Chantelle. De ander meisjes gaan haar meer waarderen als zij in de bres springt voor een verlegen Thailands meisje. En dan komt ook de romantiek om de hoek kijken: Jody maakt het eerste afspraakje van haar leven, en nog wel met de knappe skileraar, maar een echte vriend ontmoet ze in Tim, een lange, eenzame, spichtige jongen. Een jaar is lang, maar voor Jody vliegen de laatste maanden voorbij en als ze weer in Amerika terugkomt is zij veel zelfstandiger, rijper en begrijpender geworden.