Inhoud:

Het droomhuis van Henriëtte is een huis als van een plaatje: oud en wit, met klimop en met mos tussen de dakpannen, en met heel veel bloemen eromheen. Het is een prachtig huis met een grote voordeur die altijd openstaat voor mensen van wie Henriëtte houdt - en dat zijn een heleboel mensen! Daar is natuurlijk haar vader, die dichter is en bijna altijd in het buitenland rondzwerft, dan is er Hugh Anthony, haar 'geadopteerde broertje', zoals ze hem noemt, en grootvader en grootmoeder, en Jocelyn, haar 'geadopteerde oom', en Felicity, zijn vrouw, en de Oude Heer, en nog zoveel mensen meer dat Henriëttes droomhuis helemaal vol zou zijn als ze er allemaal waren. En Henriëtte zelf zou dan gastvrouw spelen en iedereen gelukkig maken. Dat was haar droom. En zij was er van overtuigd dat die droom eens werkelijkheid zou worden. Was dit misschien de aanleiding tot al die wonderlijke gebeurtenissen op die warme zomermiddag, toen Hugh Anthony jarig was en iedereen in het bos verdwaalde? Grootmoeder was de enige die de weg niet kwijtraakte, maar dat kwam omdat zij de enige van het gezelschap was met gezond verstand. Tenminste, dat vond ze zelf. Maar Henriëtte was er in stilte van overtuigd, dat de anderen evenveel gezond verstand hadden, want anders hadden ze al hun wonderlijke avonturen niet zo goed doorstaan! Voor haar werd het een middag om nooit meer te vergeten: de heerlijke middag waarop zij haar droomhuis vond!