Als je twaalf jaar bent en geen ouders meer hebt, en je woont een uur buiten het dorp op een eenzaam plekje dicht bij de grens tussen Frankrijk en Spanje, bij een oom die weinig naar je omkijkt, omdat hij vaak de bergen intrekt in zijn 'beroep' van smokkelaar... en je hebt verder geen familie en niemand waar je in de vakantie eens kunt gaan logeren... dan heb je maar een saai leven. Zo is het met Lisa gesteld, en je kunt begrijpen hoe blij ze is met een speelkameraad, al is het maar een verdwaalde grote hond. Hij moet ver van huis zijn; het adres van z'n baas staat op de halsband. Toch vindt Lisa dat hij daarheen terug moet, hoe jammer het ook is, want zij zijn dadelijk de beste maatjes geworden. Maar oom Luigi (die naam klinkt als Loe-iedzjie) denkt er anders over - hij kan 'Bonzo' goed gebruiken op zijn nachtelijke tochten... en de halsband is opeens verdwenen. Lisa merkt dat haar makker in groot gevaar komt doodgeschoten te worden dor de grenswachten en ze weet wat ze doen moet: zij zal hem zelf gaan terugbrengen. Gemakkelijk zal dat niet gaan, want het is ver en veel geld heeft ze niet, maar wél heeft ze een willetje! Dus loopt zij stilletjes weg en beleeft veel avonturen en het is haast een wonder dat alles nog in orde komt. Hoe dat gaat - lees dat zelf maar. Dan zul je merken dat oom Luigi toch aardiger was dan het eerst leek en dat Lisa een beetje meer vertrouwen in de grote mensen had moeten hebben. Maar gelukkig is het: eind goed, al goed.