Halvdan Helgesen was een beroemd poolreiziger en zijn vijf kinderen, drie jongens en twee meisjes, konden het maar matig waarderen dat ze zo'n onalledaagse vader hadden. Want juist door zijn bijzondere beroep was hij meer dagen van het jaar op reis dan bij vrouw en kinderen in het fijne huis in de bossen. Wat speciaal de oudste zoon, Halvdan junior, dwars zat, waren gezegdes als 'Zo vader, zo zoon'.  Want Halvdan wist zelf heel goed dat hij helemaal niet zo stoer, ondernemend en moedig was als zijn vader, en dat was nu juist wat iedereen van hem verachtte. Halvdan Helgesen? En dan zág je gewoon wat de mensen dachten. Toen gebeurden er een paar dingen die alleen de kinderen Helgesen hadden kunnen overkomen: grote Halvdan had op reis een ongeluk gehad en moest naar het ziekenhuis, hun oude (en iets te zorgloze) stiefmoeder ging hem een paar dagen gezelschap houden, strenge tante Granida was op het laatste nippertje verhinderd om op de kinderen te komen passen, en een journalist had het in zijn hoofd gehaald om een groot artikel met foto's over de familie te publiceren, waarbij als pikante bijzonderheid werd vermeld dat de kinderen een paar dagen alleen thuis zouden zijn. Misschien zou er dan nog niets gebeurd zijn als niet toevallig juist toen de beruchte 'Kalle de brandkastridder' uit zijn cel had weten te ontsnappen. En wat Kalle nodig had, was geld en een veilige schuilplaats...