Jennings, de kostschooljongen die het telkens weer klaarspeelt om zonder dat hij het zelf wil, in de raarste moeilijkheden verzeild te raken, krijgt het in dit boek weer zwaar te verduren. Zijn school staat dit keer in het teken van de ruimtevaart. De jongens hebben prachtige clubs opgericht met klinkende namen, zoals het Genootschap voor de Ontwikkeling van de Vliegende Schotels, Ruimteschepen en Atoomraketten van Slaapzaal Zes, en ze doen in hun vrije tijd niets anders dan met ronkende motoren en gierende remmen door de gangen van de school zwenken. Het spreekt vanzelf dat Jennings het hardste ronkt, brult en giert van allemaal, tot grote ergernis van Ouwe Wilkie, een van de leraren, die het helemaal niet grappig vindt dat Jennings een glazen stolp als ruimtehelm gebruikt en onder de les ruimtestrips zit te lezen. Het komt bijna tot een uitbarsting als Jennings, natuurlijk per ongeluk, een heel belangrijke bezoeker in de bibliotheek opsluit, omdat hij denkt dat zich daar vijandige Marsbewoners verborgen houden. Meneer Wilkie klimt dan met veel moeite en behulp van een ladder door het raam naar binnen, alleen om te ontdekken dat de belangrijke bezoeker spoorloos verdwenen is! De arme Jennings krijgt natuurlijk van alles de schuld, maar daar is hij wel aan gewend. Hij kan het niet laten nog meer gekke streken uit te halen, waardoor hij zelf in moeilijkheden komt, maar die zo vermakelijk beschreven worden dat wij er ons tranen om lachen.