Zes kinderen heeft de familie Lattimer: drie jongens en drie meisjes. De jongste is vier, de oudste veertien, en het zijn me de lieverdjes wel! Er gaat geen dag voorbij of ze beleven wel iets geks, en hun ouders voelen zich dan eigenlijk wel een beetje opgelucht als er een brief komt van nicht Annabelle, waarin ze vraagt of de zes een maandje  bij haar in Londen mogen komen logeren. Het opwindende is, dat niemand nicht Annabelle ooit gezien heeft. Wie weet wat voor iemand ze is!  Ze kan wel een vervelende oude zuurpruim zijn, maar aan de andere kant is het ook mogelijk dat ze leuk en vrolijk is. Maar dat ze zó zou zijn, dat had niemand verwacht. Nicht Annabelle is jong en knap. Ze woont in een huis ergens in Londen en verdient de kost met het schrijven van detective-verhalen en het maken van schilderijen. Ze is opgewekt en goedhartig en bovendien rijdt ze in een oud, aftands maar reuze gezellig autootje. Iedereen is meteen weg  van haar, en de jonge vakantiegangers weten zeker dat ze een geweldige vakantie zullen hebben. Nu, dat komt uit. Er gebeuren de gekste dingen en ze maken de dolste avonturen mee, zoals die keer dat ze naar de dierentuin gaan met de schatrijke Italiaanse graaf die verliefd is op nicht Annabelle en haar overal naloopt of zoals die andere keer als ze plotseling een geit in de tuin hebben die de was van de huishoudster opknabbelt.