Als je opgegroeid bent in Barbados, het mooiste Westindische eiland met de wuivende palmen en de blauwgroene zee, is de noordelijke Amerikaanse staat Connecticut wel een hele overgang voor je. De zestienjarige Kit voelt een diepe teleurstelling in zich opkomen als ze de grauwe kust ziet opdoemen. Heeft ze hiervoor  nu haar mooie eiland verlaten? Maar toch, weet ze, heeft ze goed gehandeld. Want grootvader, bij wie ze na de dood van ouders in huis is geweest, is gestorven en nadat zij zijn schulden betaald had, was er voor haar niets meer over. Ze had nog net genoeg over om de overtocht naar Connecticut te betalen, waar een zuster van haar moeder woont. Maar o, wat verlangt ze naar haar geboortegrond, die eerste tijd dat ze in Wethersfield is! Dat komt niet zozeer door het klimaat, maar door de mensen. Want het is het jaar 1687 en de inwoners van Wethersfield zijn streng. Kit die haar hele leven zo vrij is geweest als een vogeltje in de lucht, moet zich nu aanpassen in een gezin waar van de vroege ochtend tot de late avond zwaar werk gedaan wordt, waar je geen mooie kleren mag dragen en waar lachen als verkeerd beschouwd wordt. Ze weet dat ze opschudding en jaloezie verwekt met haar zeven koffers vol zijden kleren en haar kokette hoedjes. Kit heeft vijanden, omdat ze zo 'anders' is. Zij kan bijvoorbeeld zwemmen en dit is een van de redenen waarom sommigen haar als een hekst beschouwen. Het komt zelfs zover dat ze haar het huis uit slepen om haar tot heks te laten verklaren. Het zijn voor Kit angstige uren waarin ze twijfelt of voor haar het geluk wel ooit zal terugkomen. Maar zij ervaart dat zelfs in het lot van 'heksen' de liefde een beslissende factor kan zijn.