Op een van de vele voordeuren in de Stockholmse Koninginnestraat hangt een bordje waarop te lezen staat: Ture Sventon, particulier detective. Ture heeft twee kleine gebreken: ten eerste zegt hij een t in plaats van een s, en ten tweede is Ture dol, veel te dol, op roomsoezen (roomtoezen, zegt Ture). Voor de rest is hij een volmaakt detective. Maar helaas was er niemand in Stockholm die dat wist en ook niemand buiten Stockholm, zodat zijn wachtkamer altijd leeg was. Totdat op een goede dag juffrouw Frederika Frederikson in moeilijkheden zat, naar Stockholm reisde, Ture's naambordje zag en naar binnen stapte. Frederika Frederikson en haar zuster Sigrid Frederikson hadden twee kostbaarheden: een zilveren bokaal en een antiek ruiterpistool. Op deze twee voorwerpen had de alom beruchte boef Willem Wezel het gemunt. Dus vertrok Ture vliegensvlug op zijn vliegende tapijt en met een grote trommel roomsoezen naar de plaats van de misdaad, waar hij Jan, Liesbet en Christina, die toevallig bij hun tantes Frederikson logeerden, de opwindendste tijd van hun leven bezorgde. En sindsdien is de wachtkamer van Ture Sventon nooit meer leeg geweest.