In de tijd dat koning Alfred regeerde over het Saksische koninkrijk Wessex, hielden de Noormannen hun strooptochten over het Angelsaksische land. Zij roofden en plunderden en drongen op slinkse wijze het land in. Het was dan ook geen wonder dat Wulf, die bij een oude man in een boshut woonde, aanvankelijk de vreemdeling wantrouwde die hun om eten en onderdak vroeg. Maar toen de man zijn harp tevoorschijn haalde vergat Wulf zijn wantrouwen. Zijn verlangen naar de buitenwereld werd sterker dan ooit. Hij vermoedde niet dat dit verlangen weldra bevredigd zou worden en...dat hij de vreemde man in heel andere omstandigheden zou terugzien. Hij vermoedde nog minder dat hij een belangrijke plaats zou gaan innemen aan het hof van de koning -hij, Wulf, die zijn afkomst niet eens kende. Alles wat hij wist, was dat hij als jochie van drie door zijn vader aan de oude man was toevertrouwd, maar zijn vader was nooit teruggekomen om hem te halen en de oude man wist niet wie hij was. Zou Wulf ooit te weten komen hoe zijn vader heette? Er zou veel gebeuren waar hij geen vermoeden van had; dingen die verband hielden met het geheim van de Rode Draak, van koning Arthur. Wulf zou avonturen beleven aan het hof van koning Alfred, avonturen op zee en avonturen in het land van de Noormannen, toen hij met een dappere vriend en twee krijgers over zee naar het Noorden voer. Dit verhaal over Wulf, een jongen die leefde in een wilde en ruwe tijd waarvan je je nauwelijks nu een voorstelling kunt maken, wordt zo boeiend verteld, dat je de dappere Wulf, zijn vrienden, het schitterende hof van de koning, de Noormannen, de barre tochten over zee zo levendig voor je ziet alsof dit alles pas gisteren is gebeurd.